22-11-2017 19:53:34 | Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Στρατώνι Χαλκιδικής

18τό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος παρουσίασε τήν Θεοτόκο ὡς τήν ταπεινή κόρη τῆς Ναζαρέτ, ὡς φύτρα καί καρπό τῆς ταπεινώσεως, κατά τό ρῆμα Της στήν ᾠδή πού ἀνέπεμψε πρός τόν Κύριο κατά τή ἐπίσκεψή της στήν Ὀρεινή πρός συνάντησιν τῆς συγγενοῦς της Ἐλισάβετ: «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασεν τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΝ τῆς δούλης αὐτοῦ» (Λουκ. α΄ 47-48). Ταπεινός, εἶπε ὁ Δεσπότης, εἶναι αὐτός πού γνωρίζει καλά τόν ἑαυτό του, πού γνωρίζει τά προσόντα του, ἀλλά καί τίς ἀδυναμίες του, πού ἀποδέχεται ὅτι τά πάντα στήν ὕπαρξή του εἶναι χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα μᾶς προίκισε ὁ Θεός, εἶναι, λοιπόν, «Θεοῦ τό δῶρον» (Ἐφεσ. β΄ 8). Κάθε καύχηση γι’ ὅλα αὐτά, συνιστᾶ σφετερισμό καί προσβολή τῆς δόξης τοῦ Ὑψίστου, πού ἀνήκει στό Θεῖο Μεγαλεῖο Του.
«Ταπεινός εἶναι αὐτός πού γνωρίζει τά ὅριά του, καί ταπεινοφροσύνη εἶναι τό διακρατικό γνώρισμα τῶν μεγάλων πνευμάτων κάθε ἐποχῆς. Ἀντίθετα ἐγωϊστής εἶναι ὁ μικρός, ὁ λίγος, ὁ ἀδύναμος. Ἀλαζονεία εἶναι ἡ ἀρρώστια τῆς μετριότητος καί ἡ γελοιοποίησις ἡ ἐπιεικέστερη τιμωρία γιά τούς νάνους πού θέλουν νά παραστήσουν τούς γίγαντες».